جمعه ۰۷ مرداد ۰۱ ۱۵:۴۸ ۱۷ بازديد
دست یک جزء جدایی ناپذیر از بدن انسان است، با طیفی باور نکردنی از عملکرد. دست علاوه بر داشتن قابلیت‌های حرکتی درشت و ظریف که برای بقای فیزیکی ضروری است، برای قراردادهای اجتماعی اساسی است و احوالپرسی، آراستگی، بیان هنری و ارتباط نحوی را ممکن می‌سازد. بنابراین، از دست دادن یک یا هر دو دست، تجربه ای ویرانگر است که نیاز به حمایت روانی قابل توجه و توانبخشی فیزیکی دارد. اکثر قطع دست‌ها در مردان در سن کار اتفاق می‌افتد، که بیشتر در نتیجه ضربه‌های ناشی از کار یا تلفات وارده در حین جنگ است. برای هزاران سال، انسان ها از فناوری پیشرفته برای طراحی دستگاه های هوشمندانه برای تسهیل ادغام مجدد افراد قطع دست در جامعه استفاده کرده اند. مقاله حاضر مروری تاریخی بر پیشرفت در جایگزینی دست از دست رفته ارائه می‌کند، از دست‌های آهنی اولیه که عمدتاً برای استفاده در جنگ در نظر گرفته شده بود، تا پروتزهای استاندارد امروزی با نیروی بدن و میوالکتریک، تا پیشرفت‌های انقلابی در بازیابی کنترل حسی حرکتی با عصب‌سازی مجدد هدفمند و پیوند دست
پروتز انواع مخطلف دارد که میشود به پروتز دست پروتز زیر زانو اشاره کرد
واژه‌های کلیدی: قطع دست، قطع عضو، پروتز دست، پیوند دست، پروتز میوالتریک، عصب‌سازی مجدد هدفمند
از گرفتن و دستکاری اشیا گرفته تا نظافت و ارتباط، تطبیق پذیری دست انسان برای بقای فیزیکی و قراردادهای اجتماعی ضروری است. بنابراین، از دست دادن یک یا چند دست، تجربه ای ویرانگر است که نیاز به حمایت روانی و توانبخشی فیزیکی قابل توجهی دارد. اکثر قطع عضوهای اندام فوقانی در مردان در سن کار اتفاق می‌افتد که بیشتر در اثر ضربه‌های شغلی یا جنگی اتفاق می‌افتد. کمبودهای مادرزادی، سرطان ها و بیماری های عروقی نیز از علل اصلی قطع عضو هستند (1). برای هزاران سال، انسان ها از پیشرفته ترین فناوری برای کمک به افراد قطع عضو در جامعه استفاده کرده اند. با وجود پیشرفت های چشمگیر در این زمینه، ایجاد یک جایگزین عملکردی و زیبایی ایده آل برای دست از دست رفته همچنان پزشکان و محققان را به چالش می کشد. مقاله حاضر مروری تاریخی بر رویکردهای جایگزینی دست از دست رفته، از دست‌های آهنی اولیه، پروتزهای استاندارد امروزی، تا پیشرفت‌های انقلابی در ترمیم حسی-حرکتی ارائه می‌کند.
از دوران باستان تا قرون وسطی: دست های آهنی
یکی از قدیمی ترین سوابق دست مصنوعی در سال 77 پس از میلاد توسط محقق رومی پلینی بزرگ در دایره المعارف طبیعی خود شرح داده شد. پس از از دست دادن دست در جنگ دوم پونیک (218–201 قبل از میلاد)، مارکوس سرگیوس، ژنرال رومی، پروتزی دریافت کرد که او را قادر ساخت با موفقیت به نبرد بازگردد.
سرجیوس در لشکرکشی دوم دست راست خود را از دست داد... او دست راستی از آهن برای او ساخته بود و با آن که به بازویش بسته بود وارد عمل شد و محاصره کرمونا را بلند کرد...
(2).
از جمله معروف ترین نمونه های پروتز اولیه دست، دست آهنی شوالیه آلمانی گوتز فون برلیشینگن (3) بود. پس از اینکه گوتز در حین محاصره لندشات (حدود 1505) در باواریا دست خود را از دست داد، یک صنعتگر برای او دستی آهنی با انگشتانی ساخت که می‌توانست به صورت غیرفعال در مفاصل متاکارپوفالانژیال، بین فالانژیال پروگزیمال و بین فالانژیال دیستال و همچنین انگشت شست خم شود. مفصل (شکل های 1 و 2). با بستن تسمه روی پروتز، گوتز توانست افسار را در دست بگیرد، اسلحه را در دست بگیرد و به نبرد بازگردد. این دستگاه به‌جای بازوی انسان، به‌عنوان امتداد زره جنگی مدل‌سازی شد و به دلیل وزن آن، باید با تسمه‌های چرمی ضخیم به زره گوتز متصل شود.
پروتز انواع مخطلف دارد که میشود به پروتز دست پروتز زیر زانو اشاره کرد
واژه‌های کلیدی: قطع دست، قطع عضو، پروتز دست، پیوند دست، پروتز میوالتریک، عصب‌سازی مجدد هدفمند
از گرفتن و دستکاری اشیا گرفته تا نظافت و ارتباط، تطبیق پذیری دست انسان برای بقای فیزیکی و قراردادهای اجتماعی ضروری است. بنابراین، از دست دادن یک یا چند دست، تجربه ای ویرانگر است که نیاز به حمایت روانی و توانبخشی فیزیکی قابل توجهی دارد. اکثر قطع عضوهای اندام فوقانی در مردان در سن کار اتفاق می‌افتد که بیشتر در اثر ضربه‌های شغلی یا جنگی اتفاق می‌افتد. کمبودهای مادرزادی، سرطان ها و بیماری های عروقی نیز از علل اصلی قطع عضو هستند (1). برای هزاران سال، انسان ها از پیشرفته ترین فناوری برای کمک به افراد قطع عضو در جامعه استفاده کرده اند. با وجود پیشرفت های چشمگیر در این زمینه، ایجاد یک جایگزین عملکردی و زیبایی ایده آل برای دست از دست رفته همچنان پزشکان و محققان را به چالش می کشد. مقاله حاضر مروری تاریخی بر رویکردهای جایگزینی دست از دست رفته، از دست‌های آهنی اولیه، پروتزهای استاندارد امروزی، تا پیشرفت‌های انقلابی در ترمیم حسی-حرکتی ارائه می‌کند.
از دوران باستان تا قرون وسطی: دست های آهنی
یکی از قدیمی ترین سوابق دست مصنوعی در سال 77 پس از میلاد توسط محقق رومی پلینی بزرگ در دایره المعارف طبیعی خود شرح داده شد. پس از از دست دادن دست در جنگ دوم پونیک (218–201 قبل از میلاد)، مارکوس سرگیوس، ژنرال رومی، پروتزی دریافت کرد که او را قادر ساخت با موفقیت به نبرد بازگردد.
سرجیوس در لشکرکشی دوم دست راست خود را از دست داد... او دست راستی از آهن برای او ساخته بود و با آن که به بازویش بسته بود وارد عمل شد و محاصره کرمونا را بلند کرد...
(2).
از جمله معروف ترین نمونه های پروتز اولیه دست، دست آهنی شوالیه آلمانی گوتز فون برلیشینگن (3) بود. پس از اینکه گوتز در حین محاصره لندشات (حدود 1505) در باواریا دست خود را از دست داد، یک صنعتگر برای او دستی آهنی با انگشتانی ساخت که می‌توانست به صورت غیرفعال در مفاصل متاکارپوفالانژیال، بین فالانژیال پروگزیمال و بین فالانژیال دیستال و همچنین انگشت شست خم شود. مفصل (شکل های 1 و 2). با بستن تسمه روی پروتز، گوتز توانست افسار را در دست بگیرد، اسلحه را در دست بگیرد و به نبرد بازگردد. این دستگاه به‌جای بازوی انسان، به‌عنوان امتداد زره جنگی مدل‌سازی شد و به دلیل وزن آن، باید با تسمه‌های چرمی ضخیم به زره گوتز متصل شود.